Wij mensen zijn onze hedendaagse maatschappij volledig onze onvermijdelijke band met de dood kwijtgeraakt. Het leven moet vol, altijd leuk en oneindig lang zijn. Anders is het niet geslaagd. 

Het wordt tijd dat we de dood weer gaan beschouwen als een onderdeel van het leven en niet als een taboe zolang we er niet aan toe zijn. 

Haiko's leven zal korter zijn dan voorzien naar onze "normen" maar het zal als zo voorbestemd afgesloten worden wanneer het moet afgesloten worden en zijn leven geweest zijn. Zijn verhaal van een aantal jaar hier op aarde, zijn tijd in de cosmos. 

Ik ga hem ontiegelijk hard missen, maar wens niet te treuren om wat niet is kunnen zijn, mocht hij niet ziek zijn geworden. Dat heeft geen enkele zin. Zijn leven was van dan tot dan en in die periode is hij een dappere, schoon en authentiek mens geweest.

Dus hopelijk vind ik de kracht om als de tijd daar is te kunnen zeggen...Haiko is dood, leve Haiko!