Zomaar een zomeravond

Begin 2022 kloeg Haiko af en toe over pijn in zijn linker been. Achteraan zijn dijbeen tot in de knieholten. Groeipijnen dachten we in eerste instantie. Of misschien blessure door het intense skaten of zijn wekelijkse parcours-sessie? Een passage bij de orthopedist leverde een miniem verschil in lengte tussen zijn beide benen en een paar steunzolen met ziekenfonds tussenkomst op. De pijn verdween niet, ook niet na een dosis ontstekingsremmers later dat jaar. Eind van het schooljaar, begin zomervakantie nam de pijn zodanig toe dat hij zelf besliste zijn skateboard aan de haak te hangen tot er zich beterschap boodt. Jammer genoeg bleek dat laatste niet het geval en na een driedaagse tijdens scoutskamp in Slovenië verging onze oudste van de pijn. Zijn mama nam de wijze beslissing een NMR te boeken en zo geschiedde na een week verlof in Duitsland met papa en co. 

Als ik me niet vergis was het zelfs de zelfde avond van de scan nog dat Nele en ik van de al sneller dalende zomerzon genoten op haar terras in Kortrijk, toen Caro huilend belde en me vroeg om te gaan zitten. Een tumor van 8cm op 8cm in zijn onderlichaam ter hoogte van het heiligbeen...