Ik kan voor deze update direct met de deur in huis vallen...het jonk is nog eens verrezen!

Na een 5-tal weken van toch wel sombere dagen waarin Haiko door de morphine en ketamine nooit echt Haiko was zoals we hem zouden moeten kennen. Ik kan het niet anders verwoorden, hij was meer een half kasplantje dan een 16-jarige tiener. Snel moe, apathisch, verdrietig en dwars...Tussendoor wel eens even een opwelling wanneer in het gezelschap van vrienden maar voorts niet veel soeps. 

Maar ik herhaal...het jonk is voor de zoveelste keer verrezen!

Vorige week donderdag, een dag voor aanvang van onze drie musketiers hun 10-daagse scoutskamp, werd zijn ketamine verminderd in een poging hem zonder terugkeer van pijn uit zombieland te halen en sindsdien is meneer tot op vandaag op kamp!!! Niet volledig autonoom natuurlijk, want dat kan niet met twee pijnpompjes die dagelijks moeten voorzien worden van nieuwe spuiten, maar wel vanuit een uitvalsbasis die zijn mama heeft geregeld en waar zij de hele periode de wacht houdt. De leiding komt hem zodra hij rond de middag is uitgeslapen halen en brengt hem vaak pas rond middernacht terug! Hij is erg blij en energetisch en geniet met volle teugen op alternatieve wijze van zijn kamp! Noch Caro, noch ik hadden dit durven hopen en zijn dus voorlopig erg opgetogen over de afgelopen week, ook al is dat steeds met een bang hart voor wat zich misschien morgen weer aanbiedt. 

Opnieuw hebben de scouts van Terjoden bewezen dat zij van onbeschrijfelijk belang zijn voor het mentale welzijn van onze kinderen. Elke dag halen ze hem op wanneer dat voor hem kan en brengen ze hem terug, wanneer hij daaraan toe is. Tussendoor wordt hij daar goed verzorgd en is er een speciaal plekje voor hem voorzien waar hij kan rusten.

We duimen voor een goeie voortzetting van de tweede helft van de zomervakantie 🙏